Ευρωπαϊκό Πρότυπο

Όταν ψάχναμε για δημοτικό για την κόρη μας, είχαμε δει τα περισσότερα σχολεία των Νοτίων Προαστίων, και είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι θα καταλήξουμε σε ένα από τα κλασικά, γνωστά σχολεία που ειλικρινά δεν μας έπειθαν – περισσότερο πιστεύω θα ικανοποιούσαμε τη δική μας ανάγκη να νοιώσουμε ότι κάνουμε κάτι καλύτερο για το παιδί μας, παρά ότι κάναμε όντως κάτι ουσιαστικό. Το τελευταίο σχολείο στην λίστα μας ήταν το Ευρωπαϊκό Πρότυπο (μάλιστα με άλλο όνομα, διότι μόλις είχε ανοίξει) και η γυναίκα μου πήγαινε με μισή καρδιά (καινούργιο, δεν το ήξερε κανείς, που να τρέχεις τώρα να το δεις) και μόλις τελείωσε η συνάντηση της με τον διευθυντή του σχολείου με πήρε και μου είπε «Ήταν όπως αυτά τα πάρτι που βαριέσαι να πας και τελικά περνάς υπέροχα… Νομίζω πως θα το λατρέψεις αυτό το σχολείο!» - Όπως και έγινε, και γράψαμε πέρυσι την κόρη μας στην πρώτη Δημοτικού.

Ο τρόπος που γίνεται το μάθημα σε αυτό το σχολείο είναι μοναδικός και δεν πιστεύω ότι θα χωρέσει να τον περιγράψω εδώ. Μπορείτε όμως (και το συστήνω ανεπιφύλακτα) να πάτε να το δείτε, όπως κάναμε και εμείς. Κλείνετε ραντεβού και μπαίνετε σε μία τάξη, όπου το μάθημα συνεχίζει σαν να μην υπάρχετε, και είναι πραγματικά απόλαυση. Μερικά παραδείγματα: έτυχε να πάμε εμείς την ημέρα που τα παιδιά (και η κόρη μας) μάθαιναν το «αριστερά-δεξιά». Αντί να αρχίσουν οι παραδοσιακές ασκήσεις με τα βιβλία, χαρτιά και χέρια, η δασκάλα τους λέει «ελάτε τώρα να παίξουμε twister!» (αν δεν το ξέρετε το παιχνίδι, ψάξτε το και θα καταλάβετε τι σχέση έχει). Άλλο παράδειγμα: όταν ένα παιδί τελειώνει την άσκησή στην τάξη πριν από τα υπόλοιπα, τι κάνει? Ζωγραφίζει? Παίζει? Βγαίνει διάλειμμα? Τίποτα από τα παραπάνω. Βοηθάει τα υπόλοιπα να τελειώσουν! Τους εξηγεί πως σκέφτηκε και προσπαθεί (χωρίς να τους πει την λύση) να τα βοηθήσει να λύσουν και οι υπόλοιποι την άσκηση. Η δασκάλα τους συχνά δρα σαν “facilitator”, με τα παιδιά να μαθαίνουν το ένα στο άλλο. Και ξέρετε, όταν φτάσεις σε σημείο να μπορείς να εξηγήσεις σε κάποιον άλλον κάτι που έχεις μάθει, τότε πραγματικά το έχεις κάνει “master” – αυτό γίνεται με τα παιδιά μας.

Είναι όμως ένα «δύσκολο» σχολείο, για εμάς τους γονείς. Και δεν αναφέρομαι στις δυσκολίες που πέρασε πέρυσι, που δυσαρέστησαν κάποιους γονείς, αλλά πιστεύω ότι το έκαναν πολύ πιο δυνατό. Αναφέρομαι στο ότι σαν γονείς, πρέπει να είστε έτοιμοι να δεχτείτε (και να παραδεχτείτε) πολλά που ίσως να μην σας ευχαριστήσουν. Όπως το γεγονός ότι ΔΕΝ είμαστε οι σωστοί άνθρωποι για να μάθουμε στα παιδιά μας «γράμματα» - πολύ απλά διότι δεν έχουμε εκπαιδευτεί για να το κάνουμε. Και ΔΕΝ είναι ο ρόλος μας να «διαβάζουμε» τα παιδιά μας στο σπίτι, εξετάζοντάς τα και διορθώνοντάς τα. Και πως κάποιες φορές, για θέματα που έχουν τα παιδιά μας, φταίμε εμείς – και αυτό το σχολείο δεν θα ντραπεί να σας το πει, αλλά ταυτόχρονα να σας βοηθήσει να τα αντιμετωπίσετε. Τα παιδιά στο σχολείο είναι λίγα, και η προσοχή που τους δίνεται είναι τεράστια. Και αυτό, για εμάς είναι πάρα πολύ σημαντικό.

Έχουμε ένα σχολείο το οποίο η κόρη μας λατρεύει (δεν έχουμε ακούσει ούτε μία φορά την φράση «δε θέλω να πάω σχολείιιιο»), προσέχει πάρα πολύ τα παιδιά, δίνει εξίσου μεγάλη έμφαση στο συναισθηματικό κομμάτι με το μαθησιακό κομμάτι και έχει πολλά καινοτόμα χαρακτηριστικά: ο τρόπος του μαθήματος (πρέπει να το δείτε από κοντά), το μάθημα της αυτό-οργάνωσης και της συναισθηματικής νοημοσύνης (το οποίο στην αρχή σκεφτόμασταν ότι ίσως να είναι ένα “marketing trick”, αλλά πραγματικά γίνεται καθημερινά και με ουσιαστικό τρόπο), η λειτουργία των σχολικών (λεπτομέρεια ίσως, αλλά βολεύει να σε παίρνει τηλέφωνο για να κατέβεις, αντί να περιμένεις στην βροχή ή το κρύο) και πολλά άλλα. Η επιλογή των εκπαιδευτικών αλλά και γενικά των συνεργατών (ακόμα και στις απογευματινές δραστηριότητες) είναι προφανές ότι γίνεται με μεγάλη προσοχή και αυστηρά κριτήρια.

Φυσικά δεν είναι το τέλειο σχολείο – έχει μόνο 3 χρόνια λειτουργίας και συνεχώς βελτιώνεται, σε μία πολύ δύσκολη οικονομική συγκυρία. ΣΙΓΟΥΡΑ όμως, είναι ένα σχολείο που αξίζει.

Το παιδί μου βρίσκεται στο σχολείο με το ξεκίνημα του. Έζησα από πρώτο χέρι και από πολύ κοντά την προσπάθεια της διοίκησης και των εκπαιδευτικών (πρώην και νυν) να του δώσουν αγάπη, ζεστασιά, συναισθηματική αυτονομία και γνώσεις. Τρία χρόνια μετά, βιώνω μια κατάσταση που οι χειρότερες μέρες είναι τα Σαββατοκύριακα επειδή δεν πηγαίνει στο σχολείο. Δεν λείπει από καμιά εκδήλωση. Θέλει να έρχεται ακόμα και στις συγκεντρώσεις γονέων. Δεν είμαι λογιστής και δεν ξέρω, ούτε θέλω να ξέρω, αν οφείλονται χρήματα και σε ποιους. Εγώ ξέρω ότι οφείλω στο σχολείο πολλές όμορφες στιγμές που έχω ζήσει με το παιδί μου είτε μόνο του είτε σε κοινές εκδηλώσεις. Θα ήταν χαρά μου να μοιραστώ αυτές τις εμπειρίες και με άλλους γονείς που θα φέρουν τα παιδιά στη ξεχωριστή οικογένεια του ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΠΡΟΤΥΠΟΥ

Οφείλω να ομολογήσω ότι μετά από προηγούμενη αστοχία στην επιλογή σχολείου είμασταν επιφυλακτικοί σχετικά με την αντιμετώπιση του παιδιού μας. Παρ' ότι κάναμε ενδελεχή έρευνα σε πολλά σχολεία και παρά το γεγονός ότι οι διαπιστώσεις μας δεν υπήρξαν ενθαρρυντικές, αποφασίσαμε τελικά να ξεκινήσουμε στην δευτέρα τάξη του Ευρωπαϊκού Προτύπου. Ο γιός μας είναι ένα ζωηρό κι αξιαγάπητο παιδί, που είχε παρεξηγηθεί μιας και ο προηγούμενος εκπαιδευτικός φορέας δεν γνώριζε πως να τον χειρισθεί. Από τις πρώτες ημέρες κιόλας ξεκίνησαν οι θετικές εντυπώσεις. Το παιδί ταίριαξε σχεδόν αμέσως στο νέο περιβάλλον. Οι τάξεις δεν είναι πολυπληθείς, με αποτέλεσμα η δασκάλα να έχει άπλετο χρόνο να ασχοληθεί με τους μαθητές της. Η πλειψηφία των εργασιών γίνεται στο σχολείο, αφήνοντας χρόνο στο παιδί να εμπλακεί και σε άλλες εξωσχολικές ενασχολήσεις στον ελεύθερο χρόνο του. Οι ενημερώσεις είναι πολλές και συχνές. Το παιδί έχει όση βοήθεια χρειάζεται με αποτέλεσμα να ηρεμήσει,να συνεργάζεται και να ζητάει το περιβάλλον του σχολείου σε καθημερινή βάση. Οι εκπαιδευτικοί βοηθούν κι εμάς τους ίδιους, παρέχοντάς μας χρήσιμες συμβουλές και κατευθύνσεις. Τα συστήματα που εφαρμόζονται είναι πραγματικά πρωτοπορειακά. Μέχρι την στιγμή που γράφω την αξιολόγησή μου είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι με την πορεία του παιδιού μας στο συγκεκριμένο σχολείο. Θα ήθελα να γράψω πολύ περισσότερα, πιστεύω όμως ότι μόνο αν δει κάποιος από κοντά θα μπορέσει να σχηματίσει ολοκληρωμένη άποψη. Ελπίζω να συνεχισθεί η ποιοτική αντιμετώπιση με το ίδιο μεράκι και να τελειώσει ο γιός μας το Δημοτικό στο Ευρωπαϊκό Πρότυπο.

Το Ευρωπαϊκό Πρότυπο είναι ένα μικρό σχολείο που είναι για τα παιδιά σαν μια δεύτερη οικογένεια. Βρήκαμε αυτό το σχολείο μέσω σύστασης γνωστού και για εμάς ήταν η φυσική συνέχεια της Αγκάλης, του εξαιρετικού παιδικού σταθμού που πηγαίνανε τα δυο μας αγόρια. Το κάθε παιδί αντιμετωπίζεται σαν ξεχωριστή οντότητα. Από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες γίνεται μια συζήτηση με το σχολείο σχετικά με τους στόχους, τα δυνατά σημεία του κάθε παιδιού, αλλά και τα σημεία που πρέπει να βελτιώσει με σεβασμό πάντα στην προσωπικότητα και στον ψυχισμό του. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως μέσα σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα γνωρίζουν και αξιολογούν τόσο σωστά τα παιδιά, πράγμα που μαρτυρά τόσο την εμπειρία τους όσο και το ενδιαφέρον τους για τους μαθητές του σχολείου. Πραγματικά μέσα στη χρονιά και μέσω της συνεργασίας με τους γονείς φροντίζουν τα παιδιά όχι μόνο να βελτιώνουν τα αδύνατα τους σημεία αλλά και να ενισχύουν τις δεξιότητές τους. Τα παιδιά αναπτύσσουν τη συναισθηματική τους νοημοσύνη και χτίζουν την αυτοπεποίθησή τους μέσα στο ασφαλές περιβάλλον μιας δεύτερης οικογένειας που συνεργάζεται στενά με την πρώτη.
Είναι το ιδανικό σχολείο για εκείνους που προτιμούν οι σχολικές επιδόσεις του παιδιού να προκύπτουν από την αγάπη για γνώση, αβίαστα και φυσικά χωρίς καμία πίεση από εκπαιδευτικούς και γονείς και θέλουν το παιδί τους να μεγαλώνει και να μαθαίνει σε ένα μικροπεριβάλλον που όλοι από τον Διευθυντή του Σχολείου μέχρι τον οδηγό του σχολικού γνωρίζουν το κάθε παιδί με το όνομά του και το καλωσορίζουν με τρυφερότητα.

Παιδοκεντρικό σχολείο, ανοιχτό στους γονείς, με έμφαση στην ψυχική υγεία του παιδιού.
Το παιδί μας πηγαίνει σε αυτό το σχολείο από τον Οκτώβριο και είναι ιδιαίτερα ευτυχισμένο. Μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση η όρεξη με την οποία αντιμετωπίζει τις υποχρεώσεις της από τότε που πήγε εκεί.
Προετοιμάζει τα παιδιά να μπορούν να επιβιώσουν σε όλες τις συνθήκες δουλεύοντας πάνω στην ψυχή τους και την καρδιά τους, και τα βοηθάει να γνωρίσουν τον εαυτό τους ποιοι είναι και τι θέλουν. Χαιρόμαστε πολύ που φτιάχνει γυμνάσιο καθώς θα φοιτήσει εκεί και το άλλο μας παιδί από τον Σεπτέμβριο.