Ευρωπαϊκό Πρότυπο

Ένα σχολείο για τους γονείς που θεωρούν ότι η εκπαίδευση δεν πρέπει να μοιάζει με καταναγκαστικά έργα.
Τα παιδιά γράφουν εκθέσεις για ταινίες που βλέπουν στο σχολείο, εκδρομές που έκαναν--εναύσματα που τους έχουν δοθεί στο σχολείο. Οι χρονικές αντικαταστάσεις γίνονται παιχνίδι με μπάλα, τα χρονικά επιρρήματα διδάσκονται με κυνήγι θησαυρού στην αυλή. Με εντυπωσίασε πραγματικά πώς η Ιστορία μπορεί να γίνει θεατρική παράσταση - και είμαι σίγουρη ότι ο γιος μου δεν θα ξεχάσει ποτέ πώς οι Ρωμαίοι κατέκτησαν την Ελλάδα…
Έχοντας ως μέτρο σύγκρισης το πώς αντιμετώπιζαν τα παιδιά μου στο «κλασικό» σχολείο το διάβασμα, η βελτίωση της απόδοσης είναι τεράστια και η αλλαγή στάσης προς την εκπαίδευση εμφανέστατη.
Η επικοινωνία γονέων - παιδιών-εκπαιδευτικών είναι σημαντική και είναι κομμάτι της καθημερινότητας του σχολείου.
Το κάθε παιδί αντιμετωπίζεται ως ξεχωριστή προσωπικότητα και γίνεται φανερή προσπάθεια σεβασμού αυτής αλλά ταυτόχρονα και βελτίωσής της και ένταξής της στην ομάδα. Η ομάδα είναι σημαντική και δίνεται βαρύτητα στο να βοηθάει ο ένας τον άλλο. Η προσπάθεια είναι όλο το σχολείο να είναι μία ομάδα.
Η σωστή συμπεριφορά, ο σεβασμός του συνανθρώπου, είναι εξίσου σημαντικό κομμάτι της εκπαίδευσης. Γι’ αυτό το σχολείο, η εκπαίδευση δεν είναι στείρα γνώση, αλλά παιδεία.
Το πιο σημαντικό όμως απ' όλα, είναι ότι τα παιδιά μου γυρίζουν από το σχολείο ευτυχισμένα και χαρούμενα γιατί έχουν περάσει "ΤΕΛΕΙΑ" ! Κι αυτό ειπωμένο όχι από εμένα, αλλά από ένα παιδί που 4 χρόνια θεωρούσε το σχολείο... φυλακή.

Έχουν περάσει τρεις μήνες που τα παιδιά μου πηγαίνουν σε αυτό το σχολείο και αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω τη γνώμη μου γι’ αυτό. Είμαι ειλικρινά ενθουσιασμένος από τον τρόπο διαπαιδαγώγησης των παιδιών στο σχολείο αυτό. Κακά τα ψέματα όμως η νοοτροπία μου ταιριάζει με τη φιλοσοφία του σχολείου. Ποτέ μου δεν είχα σε εκτίμηση την αυστηρότητα στην εκπαίδευση. Το Ευρωπαϊκό Πρότυπο είναι ένα σχολείο πολύ καλά οργανωμένο για να επιτύχει τους στόχους του που αν έχω καταλάβει καλά είναι ότι τα παιδιά χωρίς τιμωρία πρέπει να μάθουν να γίνουν σωστοί άνθρωποι και καλοί μαθητές και αυτά θα τα καταφέρουν γελαστά και με παιχνίδι.
Από την αρχή της χρονιάς προσπαθούν να αξιολογήσουν τους μαθητές τόσο σε σχέση με τα μαθήματα όσο και με τη συμπεριφορά τους. Πρόσφατα λοιπόν μας έστειλαν τις αξιολογήσεις τους (που δεν υπήρχαν μόνο βαθμοί αλλά και σχόλια) και ομολογώ ότι έπεσα από τα σύννεφα συνειδητοποιώντας ότι κατάφεραν σε δύο μήνες να μάθουν τόσο καλά τα παιδιά μου. Ταυτόχρονα έχω παρατηρήσει διαφορές στη συμπεριφορά των παιδιών τέτοιες που επιβεβαιώνει ότι όχι μόνο προσπαθούν να καταλάβουν τα παιδιά αλλά καταφέρνουν και να τα βοηθήσουν να βελτιώσουν τη συμπεριφορά τους. Τα παιδιά γυρνάν από το σχολείο χαρούμενα, προσπαθούν μόνα τους να κάνουν τα μαθήματά τους χωρίς να με ρωτάνε (γιατί στο σχολείο τους έχουν εξηγήσει πώς – που δεν το κάνουν σε πολλά σχολεία από όσο μπορώ να γνωρίζω). Εκείνο που δεν έχουν πετύχει ακόμα είναι να λειτουργούν με ομαδικότητα παρόλο που το σχολείο δίνει μεγάλη σημασία σε αυτό. Βέβαια ο γιος μου που έχει μεγάλο θέμα με την κοινωνικότητά του γυρίζει πλέον από το σχολείο μιλώντας με θετικότερα λόγια για τους συμμαθητές του και αρκετούς από αυτούς τους θεωρεί και φίλους του πλέον.
Αν ρωτάτε αν τα παιδιά μαθαίνουν θα απαντήσω ότι ο γιος μου χωρίς να έχει διαβάσει καθόλου Φυσική στο σπίτι ξέρει τα πάντα, το ίδιο και στην Ιστορία. Η κόρη που υστερούσε στην ανάγνωση πλέον τα πάει πολύ καλά κατά τη γνώμη μου.
Και για να πω και μερικά πιο εντυπωσιακά κατά τη γνώμη μου γεγονότα. Η κόρη μου κάνει Μαθηματικά παίζοντας παιχνίδια με ερωτήσεις που κάνει η δασκάλα του τύπου «Πόσους πόντους έχεις μαζέψει εσύ μαζί με τον συμμαθητή σου;» Ο γιος μου μαθαίνει γλώσσα παίζοντας κρυμμένο θησαυρό στο προαύλιο, ποδόσφαιρο απαντώντας σε γραμματικές ερωτήσεις, ιστορία με θεατρική παράσταση και πολλά άλλα.
Συγνώμη που δε δίνω καμία σημασία στο να κρίνω τις εγκαταστάσεις ή τη διεύθυνση αλλά για μένα αυτά είναι ανούσια και μπορεί να κάνω και λάθος. Μπορώ μόνο να περιγράψω ότι οι τάξεις είναι εξοπλισμένες με διαδραστικούς πίνακες (που οι δάσκαλοι ξέρουν να τους χρησιμοποιούν με ιδιαίτερη επιτυχία) έχουν ντουλάπια για να βάζουν τα παιδιά τα πράγματά τους και είναι νοητικά χωρισμένες στα δύο. Έχουν ένα χώρο με «θρανία» για όταν γράφουν και ένα χώρο με «καναπέδες» για να διεξάγουν τις συζητήσεις. Το προαύλιο είναι μάλλον μικρό αλλά τα παιδιά όλων των τάξεων παίζουν μαζί και δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα. (Ο γιος μου όταν πήγε στην Α’ δημοτικού στο δημόσιο σχολείο με τη μεγάλη αυλή που εγώ την παίνευα μου είχε πει και τι θα κάνω εδώ δεν έχει τίποτα ούτε παιχνίδια ούτε δέντρα). Για αθλητικές δραστηριότητες μέχρι στιγμής έχουν κάνει ένα αγώνα ποδοσφαίρου με μία ομάδα της περιοχής και πηγαίνουν μία φορά την εβδομάδα στο κολυμβητήριο.
Τέλος, αρκετό ενδιαφέρον έχει ότι κατά καιρούς τους βάζουν να δουν ταινίες που όμως συζητούν στη συνέχεια με τα παιδιά ή τους βάζουν εργασίες πάνω σε αυτά που έχουν δει.

Ένα παιδοκεντρικό σχολείο που στοχεύει οχι μόνο στην εκπλήρωση υψηλών εκπαιδευτικών στόχων αλλά και την ψυχοκοινωνική ωρίμανση των παιδιών. Τα παιδιά στο σχολείο αυτό μεγαλώνουν χαρούμενα και ξένοιαστα, χωρις πίεση και ανταγωνισμό. Μαθαίνουν να συνεργάζονται, να σέβονται και να βοηθούν το ενα το άλλο. Μαθαινουν να εξερευνούν τον κόσμο και τον εαυτό τους. Η μουσική, το θέατρο και ο χορός αποτελούν εργαλεία μάθησης και βέβαια έκφρασης.
Εχοντας την εμπειρία ενός μεγάλου ιδιωτικού σχολείου απο τη μεγάλη μας κόρη, θα προτεινα ανεπιφύλακτα αυτό το σχολείο που σκύβει με προσωπικό ενδιαφέρον πάνω σε κάθε παιδί και μεριμνά με πραγματική στοργή για την εξέλιξη και την προοδό του. Είναι μια μεγάλη αγκαλιά για το παιδί, μετά την αγκαλιά της οικογένειας.