Τα 18 πιο σημαντικά Φιλοσοφικά ρεύματα και οι εκπρόσωποί τους (Μέρος Β')

5 - Ορθολογισμός

Τον δέκατο έβδομο και δέκατο όγδοο αιώνα πραγματοποιήθηκε η επιστημονική επανάσταση, η οποία καθιέρωσε μια νέα μέθοδο γνώσης και νέων κλάδων όπως η μαθηματική φυσική. Στο πλαίσιο αυτό, η σύγχρονη φιλοσοφία γεννιέται με ρεύματα όπως ο ορθολογισμός.

Τα δόγματα που ταξινομούνται ως ορθολογιστές υπερασπίζονται ότι η πραγματικότητα μπορεί να είναι γνωστή μόνο μέσω λογικής και ότι οι ιδέες είναι κάτι που δίνεται εκ των προτέρων, είναι έμφυτες και δεν προέρχονται από τον κόσμο των αισθήσεων.

Ο δημιουργός του ορθολογισμού είναι René Descartes (1596-1650), ο οποίος σχεδίασε μια φιλοσοφική θεωρία που βασίζεται στη μέθοδο ανάλυσης των μαθηματικών, που δεν άφησε κανένα περιθώριο λάθους. Είναι η γνωστή μέθοδος αμφιβολίας ή καρτεσιανή μέθοδος.

Αυτή η μορφή γνώσης το περιγράφει στο κύριο έργο του, Ομιλία στη μέθοδο (1637). Είναι επίσης αξιοσημείωτο διπλή θεωρία καρτεσιανή αντίληψη του ανθρώπου στο σώμα και την ψυχή, τη σκέψη ουσία (res cogitans) και εκτεταμένη ουσία (res extensa), για να αμφισβητηθεί από εμπειριστές, όπως Hume.

Το δόγμα του επανάσταση φιλοσοφία από την Αναγέννηση, είχε αναδειχθεί ως ρεύματα σκεπτικισμό στα χέρια του Montaigne, ο οποίος replanteaban αν είναι δυνατόν μια πραγματική γνώση του κόσμου για τον άνθρωπο.

Οι σκεπτικιστές που ο Καρτέσιος επικρίνει επειδή λέει, αρνούμενος την ύπαρξη αληθινής γνώσης, δείχνουν ήδη την παρουσία ανθρώπινης σκέψης.

Σε αυτό το ορθολογικό ρεύμα υπάρχουν και άλλοι εκθέτες όπως ο Spinoza (1632-1677) και ο Leibniz.

6 - Εγκυκλοπαίδεια και μηχανισμός

Ο δέκατος όγδοος αιώνας είναι η εποχή του Διαφωτισμού για τη γέννηση του Διαφωτισμού. Ένα κίνημα που εξυψώνει τη γνώση και να αλλάξετε τη σειρά με επίκεντρο τον Θεό για ένα ανθρωποκεντρικό μοντέλο στο οποίο δίνεται προτεραιότητα στη λογική.

Ο Διαφωτισμός αναγνωρίζεται συμβολικά με τη Γαλλική Επανάσταση, η οποία υπερασπίζεται την ισότητα όλων των ανθρώπων, ανεξάρτητα από την προέλευσή τους. Με αυτό το γεγονός, αφήνοντας κατά μέρος το παλαιό καθεστώς για να δημιουργήσει μια νέα πολιτική τάξη βασισμένη στη λογική.

Η επανάσταση δεν θα ήταν δυνατή χωρίς μεγάλους στοχαστές της εποχής, όπως ο Βολταίρος (1694-1778), Rousseau (1712-1778) και φυσικά, χωρίς Ντιντερό (1713-1784) και Εγκυκλοπαίδεια, που δημοσίευσε με τον D'Alembert (1717-1783). Το πρώτο μεγάλο λεξικό ανθρώπινης γνώσης που δίνει το όνομα σε αυτό το πνευματικό και φιλοσοφικό κίνημα.

Οι Diderot και D'Alembert λαμβάνουν ως αναφορά τον Francis Bacon, φιλόσοφο του προηγούμενου αιώνα. Ο Bacon επέκρινε ήδη την παραδοσιακή γνώση που είχε την επιστήμη ως εργαλείο και υπεστήριξε το κοινωνικό της έργο και τη σημασία της για την πρόοδο των ανθρώπων.

Επομένως, κατά τη διάρκεια του Διαφωτισμού, το κυρίαρχο φιλοσοφικό ρεύμα είναι ο μηχανισμός και η υπεράσπιση της πειραματικής φιλοσοφίας. Μια φιλοσοφία που σύμφωνα με τον Diderot επέτρεψε τη διάθεση γνώσης σε όλους, αφού δεν ήταν απαραίτητο να γνωρίζουμε τις μαθηματικές μεθόδους που χρησιμοποιεί ο Descartes με τον ορθολογισμό του.

7 - Empiricism

Ένα άλλο ρεύμα που αντιδρά κριτικά στον ορθολογισμό είναι ο εμπειρισμός, ο οποίος υπερασπίζει τη γνώση μέσω ευαίσθητης εμπειρίας.

Ωστόσο, εμπειρισμό δεν μπορεί να θεωρηθεί εντελώς αντίθετη προς τον ορθολογισμό, δεδομένου ότι και οι δύο θεωρίες βασίζονται στη λογική και ιδέες, αυτό που διαφέρει είναι από πού προέρχονται αυτά, αν είναι έμφυτη ή με βάση την εμπειρία. Αυτό το δόγμα είναι επίσης μέρος του δέκατου έβδομου και δέκατου όγδοου αιώνα και κύρια εκφραστές της είναι ο John Locke και Ντέιβιντ Χιουμ.

Ο εμπειρισμός ή ο "αγγλικός εμπειρισμός" γεννιέται με το Δοκίμιο για την κατανόηση του ανθρώπου του John Locke, όπου υπερασπίζεται ότι η γνώση αποκτάται με βάση την εμπειρία. Βάσει αυτής της αντίληψης προτείνει μια μέθοδο, την «ιστορική μέθοδο» που βασίζεται στην περιγραφή των ιδεών που δίνουν η εμπειρία.

Από την πλευρά του, ο David Hume παίρνει περαιτέρω τον εμπειρικό του Locke, μέχρι το σημείο να απορρίψει την καρτεσιανή δυαδικότητα. Για τον Hume, οι έννοιες της "ουσίας", της "υπερβατικότητας" και της "I" είναι προϊόντα της ίδιας της φαντασίας. Όλα προέρχονται από τις αισθήσεις.

Διακρίνει μόνο δύο ανθρώπινες ικανότητες, άμεση αντίληψη ή εντυπώσεις και προβληματισμό ή ιδέες. Σύμφωνα με αυτό, μόνο αυτό που υπάρχει είναι σημαντικό, τι αισθάνονται οι αισθήσεις μας.

Με βάση αυτό, αναπτύσσει μια σχέση αιτίας-αποτελέσματος, αναφερόμενη στη γνώση ότι κάτι πρόκειται να συμβεί γιατί συμβαίνει συνεχώς ή συνεχώς. Τα σημαντικότερα έργα του David Hume είναι Συνθήκη για την ανθρώπινη φύση (1739-40) και Δοκίμια για την κατανόηση του ανθρώπου (1748).

8 - Υπερβατική κριτική ή ιδεαλισμός

Η κύρια αναφορά του υπερβατικού ιδεαλισμού είναι ο πρωσός φιλόσοφος Immannuel Kant (1724-1804). Αυτό το δόγμα, που συλλέγεται στο έργο του Κριτική καθαρού λόγου (1781) και αργότερα Κριτική πρακτικού λόγου (1788) και στο Κριτική της δίκης (1790) υποστηρίζει ότι το θέμα επηρεάζει τη γνώση του συγκεκριμένου αντικειμένου με τις επιβαλλόμενες συνθήκες.

Δηλαδή, όταν το υποκείμενο προσπαθεί να μάθει κάτι που φέρνει μαζί του καθολικά στοιχεία ή ουσίες (φαινόμενα που παραμένουν στο χρόνο) που δίδονται εκ των προτέρων.

Η μέθοδος έρευνας που υποστηρίζεται από τον Kant με βάση αυτή τη θεωρία είναι η κριτική, η οποία συνίσταται στην ανακάλυψη όπου βρίσκονται τα όρια της γνώσης. Προσπαθεί να συνδυάσει τις εμπειρικές και ορθολογιστικές σκέψεις που επικρίνει για την επικέντρωση σε ένα μόνο μέρος της πραγματικότητας.

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο για την καντιανή θεωρία είναι η κατηγορική προσταγή, μια φόρμουλα με την οποία ο Καντ resupe αντίληψη του λόγου, ότι ήταν η μεγαλύτερη ανθρώπινο δικαίωμα.

Αυτός ο τύπος λέει τα εξής: "Πράγμα με τέτοιο τρόπο ώστε να μην αντιμετωπίζετε ποτέ τον άνθρωπο ως απλό μέσο ή μέσο για τους δικούς σας σκοπούς, αλλά πάντα και ταυτόχρονα να το θεωρείτε ως ένα τέλος".

Εδώ μπορείτε να δείτε την ισομερή αντίληψη του λόγου του Καντ, ο καθένας έχει το ίδιο δικαίωμα όπως και εσείς για να υπερασπιστείτε τον λόγο του. 

Στην πραγματικότητα, αν και σε αυτή την ταξινόμηση, κάνω τον Kant ως ιδεαλιστή, δεν είναι απολύτως σαφής από τις συνεχείς αναφορές του στις μελέτες για τη Φιλοσοφία του Διαφωτισμού.

Σε ένα έγγραφο του Michel Foucault συγκεντρώθηκαν στην κολομβιανή Εφημερίδα της Ψυχολογίας Καντ αναφέρει ένα κείμενο που δημοσιεύθηκε σε γερμανική εφημερίδα το 1784 που θα περιλαμβάνει την ιδέα του φιλοσόφου σχετικά με την κυκλοφορία των Φώτων.

Το κείμενο τιτλοφορείται Τι είναι ο Διαφωτισμός; (Was ist Aufklärug;). Σε αυτό, ο Καντ ορίζει τον Διαφωτισμό ως διαδρομή διαφυγής προς το μειονοτικό κράτος στο οποίο ο άνθρωπος ήταν με δική του υπαιτιότητα.

9 - Μαρξισμός και ιστορικός υλισμός

Τα υλιστικά δόγματα είναι αυτά που συνειδητοποιούν μια ενιαία πραγματικότητα που βασίζεται στην ύλη και όπου η συνείδηση ​​είναι μόνο μια συνέπεια αυτής της ύλης.

Το κύριο υλιστικό ρεύμα του 19ου αιώνα είναι ο μαρξισμός. Αυτό το φιλοσοφικό, ιστορικό και οικονομικό δόγμα βασίζεται στην ταξική πάλη. Επιβεβαιώνει ότι η ιστορία της ανθρωπότητας είναι η ιστορία της πάλης εξουσίας μεταξύ ορισμένων τάξεων και άλλων.

Αυτή η θεωρία χαρακτηρίζεται έντονα από το πλαίσιο της Βιομηχανικής Επανάστασης και την εμφάνιση του καπιταλιστικού συστήματος. Οι γονείς του μαρξισμού είναι ο Karl Marx (1818-1883) και ο Friedrich Engels (1820-1895).

Η μαρξιστική θεωρία βασίζεται στον ιστορικό υλισμό όταν επιβεβαιώνει ότι «η ιστορία της ανθρωπότητας είναι η ιστορία της ταξικής πάλης». Σύμφωνα με αυτούς τους δύο στοχαστές, η οικονομία (μια υλική έννοια) είναι η κινητήρια δύναμη του κόσμου και των κοινωνικών ανισοτήτων. Αυτή η υλιστική αντίληψη, που ελήφθη από τον Χέγκελ, την κύρια αναφορά του απόλυτου ιδεαλισμού.

Τα σημαντικότερα έργα του Μαρξ είναι Η πρωτεύουσα (1867) και Κομμουνιστικό Μανιφέστο (1848), η οποία γράφτηκε σε συνεργασία με τον Engels.

Τα 18 πιο σημαντικά Φιλοσοφικά ρεύματα και οι εκπρόσωποί τους (Μέρος Α')

Τα 18 πιο σημαντικά Φιλοσοφικά ρεύματα και οι εκπρόσωποί τους (Μέρος Γ')

Πηγή: el.thpanorama.com

Δείτε περισσότερα "Φιλοσοφία και Λογοτεχνία": https://eduadvisor.gr/index.php/arthra/taxidia