«Ψηφιακή ανάσταση» και Deathbots: Τι γίνεται όταν η τεχνητή νοημοσύνη «ζωντανεύει» τους νεκρούς

Η τεχνολογία προχωρά με ραγδαίους ρυθμούς, επιτρέποντας τη δημιουργία ψηφιακών αναπαραστάσεων ανθρώπων που έχουν φύγει από τη ζωή, γνωστών και ως “deathbots“. Αυτές οι αναπαραστάσεις χρησιμοποιούν δεδομένα όπως φωτογραφίες, βίντεο και κείμενα για να αναδημιουργήσουν την προσωπικότητα των αποθανόντων.

Παραδείγματα περιλαμβάνουν την εμφάνιση του Ozzy Osbourne μέσω τεχνητής νοημοσύνης σε συναυλία του Rod Stewart και την ψηφιακή αναπαράσταση του Joaquin Oliver, θύματος του μακελειού στο σχολείο Parkland το 2018, σε συνέντευξη του δημοσιογράφου Jim Acosta.

Αυτές οι τεχνολογίες προσφέρουν παρηγοριά σε πολλούς, ιδιαίτερα στις νεότερες γενιές. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι συχνά αναρωτιούνται τι θα μπορούσε να είχε κάνει ή να είχε πει ένα αγαπημένο τους πρόσωπο που είχε πεθάνει σε μια συγκεκριμένη περίσταση. «Τώρα νιώθω ότι μπορείς να τους ρωτήσεις» υποστηρίζουν οι νέοι.

Ωστόσο, εγείρουν σοβαρά ηθικά, ψυχολογικά και νομικά ζητήματα. Ειδικοί προειδοποιούν ότι μπορεί να διαταράξουν τη διαδικασία του πένθους, να δημιουργήσουν συναισθηματική εξάρτηση και να παραποιήσουν την προσωπικότητα των αποθανόντων. Υπάρχει επίσης ανησυχία ότι η θλίψη εκμεταλλεύεται εμπορικά από τεχνολογικές εταιρείες, ιδιαίτερα σε αγορές όπως η Κίνα, όπου οι υπηρεσίες ψηφιακής αναβίωσης ανθίζουν.

Υπάρχει επίσης ο κίνδυνος δημιουργίας εξάρτησης στο ζωντανό άτομο, δήλωσε ο Nathan Mladin, συγγραφέας του βιβλίου AI and the Afterlife , μιας έκθεσης του Theos που δημοσιεύθηκε πέρυσι. «Η ψηφιακή νεκρομαντεία είναι μια παραπλανητική εμπειρία. Νομίζεις ότι μιλάς σε ένα άτομο ενώ στην πραγματικότητα μιλάς σε μια μηχανή. Οι πενθούντες άνθρωποι μπορούν να εξαρτηθούν από ένα bot, αντί να το αποδεχτούν και να θεραπευτούν».

Η Louise Richardson, του τμήματος φιλοσοφίας του πανεπιστημίου York και συν-ερευνήτρια σε ένα τετραετές πρόγραμμα για το πένθος, δήλωσε ότι οι πενθούντες άνθρωποι συχνά επιδιώκουν να «διατηρήσουν μια αίσθηση σύνδεσης και εγγύτητας» με ένα αγαπημένο τους πρόσωπο που έχει πεθάνει, επισκεπτόμενοι τον τάφο του, μιλώντας μαζί του ή αγγίζοντας αντικείμενα που του ανήκαν. «Τα deathbot μπορούν να εξυπηρετήσουν τον ίδιο σκοπό, αλλά μπορούν επίσης να διαταράξουν τη διαδικασία πένθους», είπε. «Μπορούν να εμποδίσουν την αναγνώριση και την αποδοχή αυτού που έχει χαθεί, επειδή μπορεί να αλληλεπιδράσει κανείς με ένα deathbot με συνεχή τρόπο».

Ενώ κάποιοι βλέπουν θεραπευτική ή καλλιτεχνική αξία σε αυτές τις τεχνολογίες, άλλοι ανησυχούν για την κακή χρήση τους, τα ζητήματα συναίνεσης και την εμπορευματοποίηση του πένθους. Η εκμετάλλευση του πένθους για ιδιωτικό κέρδος αποτελεί κίνδυνο, σύμφωνα με τον Michael Cholbi, καθηγητή φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και συγγραφέα του βιβλίου «Grief: A Philosophical Guide», αν και επεσήμανε μια μακρά ιστορία παραπλανητικών και υπερπωλήσεων στον κλάδο των κηδειών.

Ακαδημαϊκοί και ηθικολόγοι αναρωτιούνται αν αυτή η τάση αντικατοπτρίζει την αποδυνάμωση της θρησκευτικής πίστης, αντικαθιστώντας την με μια τεχνολογική ελπίδα για ψηφιακή αθανασία. Τελικά, η θλίψη είναι μια φυσική διαδικασία, και πολλοί υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να παθολογικοποιείται ή να επιλύεται μέσω τεχνητής νοημοσύνης.

Πηγή: tanea.gr

Δείτε περισσότερα τεχνολογικά νέα: https://eduadvisor.gr/index.php/arthra/tehnologia