Λογοτεχνία, τι είναι και ποιος ο σκοπός της; Ποιητές

Η Λογοτεχνία είναι μία από τις καλές τέχνες που χρησιμοποιεί ως εκφραστικό της μέσο τον λόγο, όπως η μουσική χρησιμοποιεί τον ήχον, η ζωγραφική τα χρώματα, η γλυπτική τον μπρούτζο ή το μάρμαρο και τον πηλό και η αρχιτεκτονική τα γνωστά οικοδομικά υλικά. Λογοτεχνικό έργο είναι ένα γραπτό κείμενο πεζό ή έμμετρο που δεν έχει καμία σχέση με κανένα κλάδο της Επιστήμης. Δεν έχει σκοπό να μεταδώσει γνώσεις. Ποιος όμως είναι ο σκοπός της Λογοτεχνίας και της καλλιτεχνίας γενικώς. Δύσκολη απάντηση και γι’ αυτό δόθηκαν πολλές λύσεις όπως:

• Σκοπός είναι η κάθαρση των παθών. Είναι η θεωρία του Αριστοτέλη για το σκοπό της τραγωδίας, όπου τραγωδία είναι μία μίμηση πράξεως σπουδαίας και τελείας, με κανονικό μέγεθος με τραγουδισμένο λόγο, εννοεί τα χορικά, με πρόσωπα που δρουν και που τελειώνει με έλεγχο και φόβο την κάθαρση των παθών και των αμαρτημάτων των προσώπων που αναφέρονται στην τραγωδία.
• H τέρψη! H καλλιτεχνία γενικά είναι το ανώτερο είδος του παιχνιδιού και όπως με το παιχνίδι έχουμε μια διαφυγή από την καθημερινή ρουτίνα της ζωής (θεωρία του Σπένσερ, Σίλλερ, Βιζυηνού, Ξενόπουλου)
• Η τελειοποίηση ή εξιδανίκευση. Ο καλλιτέχνης παριστάνει την πραγματικότητα, όχι όπως είναι, αλλά πολύ τελειότερη δηλαδή την εξιδανικεύει, διότι έχει σκοπό να εξυψώσει τον άνθρωπο. Η τέχνη δηλαδή έχει σκοπό διδακτικό. Είναι η θεωρία του κλασικισμού.
• Η τεχνική δραστηριότητα. Ο καλλιτέχνης επεξεργάζεται το έργο του για να βάλει σε ενέργεια ορισμένες διανοητικές ή σωματικές του ικανότητες που είναι πολύ αναπτυγμένες. Είναι η θεωρία του Ρομαντισμού.
• Η ενδυνάμωση. Ο καλλιτέχνης παριστάνει την πραγματικότητα όπως είναι χωρίς να την τροποποιεί. Είναι η θεωρία του ρεαλισμού.

Είναι δύσκολο να πούμε ποιος τελικά είναι ο σκοπός της καλλιτεχνίας και ποια θεωρία είναι εξ’ όλων η σωστή. Γεγονός είναι ότι η καλλιτεχνική απόλαυση είναι μια έμφυτη ανάγκη της ανθρώπινης ζωής σε κάθε βαθμίδα του πολιτισμού. Αυτή η ανάγκη ικανοποιείται με τη θεώρηση των καλλιτεχνικών έργων. Και όπως η καλλιτεχνία ικανοποιεί την ανάγκη της απολαύσεως, έτσι και η Επιστήμη ικανοποιεί την ανάγκη της μαθήσεως και η ηθική την ανάγκη της συμπεριφοράς στην κοινωνία. Επιστήμη, λοιπόν, Ηθική και Τέχνη αποτελούν την τριλογία του Πνεύματος

ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΔΟΙ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Οι αρχές της Λογοτεχνίας τοποθετούνται περί τον 10 αιώνα μ,Χ και διαιρούνται σε τέσσερες μεγάλες περιόδους. α) Πρώτη περίοδος (1000-1204) δηλαδή, ως την άλωση της Πόλης από τους Φράγκους, β) Περίοδος (1204-1453) ως την άλωση της Πόλης από τους Τούρκους, γ) Περίοδος (1453-1821) μέχρι την Ελληνική επανάσταση του 1821 και δ) Περίοδος (1821 έως και σήμερα). Κατά την πρώτη περίοδο, αλλά και κατά τη διάρκεια της επομένης διαμορφώνεται η δημοτική γλώσσα και παράλληλα περνά και στο γραπτό λόγο. Σπουδαίο χαρακτηριστικό της εποχής είναι ότι αφυπνίζεται η Εθνική συνείδηση των Ελλήνων και επίσης την ίδια εποχή η εθνική συνείδηση των γεγονότων αυτών γίνεται αιτία της δημιουργίας των ηρωικών επών. Έτσι στην Ελλάδα δημιουργείται το Έπος του Διγενή Ακρίτα, στη Γερμανία το έπος του Νιμπελούγκεν, στη Γαλλία το τραγούδι του Ρολάνδου και στην Ισπανία το τραγούδι του “Σιντ”. Κυρίως θα ασχοληθούμε με τις τάσεις που ακμάζουν μετά την επανάσταση στην Ελλάδα, στα Επτάνησα και στην Αθήνα, όπου έχουμε την Επτανησιακήν σχολήν και την Φαναριωτικήν σχολήν και κυρίως και πρώτα με το Σολωμό και τον Κάλβο, που φλογεροί πατριώτες και οι δύο τραγούδησαν και έκλαψαν για τη σκλαβωμένη Πατρίδα.

Πηγή: tovivlio.net

Δείτε περισσότερα "Φιλοσοφία και Λογοτεχνία": https://eduadvisor.gr/index.php/arthra/taxidia