Βρες δύναμη μοιράζοντας την δύσκολη εμπειρία σου
Το 2020 η επίσημη ιστοσελίδα του TED λάνσαρε μια σειρά άρθρων με κοινό άξονα το “Πώς να γίνεις καλύτερος άνθρωπος”. Ο στόχος, να διαδοθούν χρήσιμες συμβουλές σε όλους μας εντός της κοινότητας του TED. Ας αρχίσουμε με το να θέσουμε μια ερώτηση: έχεις γίνει ποτέ θεατής σε κάτι, που σε έκανε να θες να επέμβεις, αλλά δεν το έκανες; Μήπως το έχεις βιώσει σε πρώτο πλάνο, αλλά και πάλι χωρίς να μιλήσεις;
Από την παθητική στάση του θεατή, μέχρι την ενεργητική του μάρτυρα, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Αυτό που μετατρέπει τον πρώτο στον δεύτερο είναι η καταγραφή του συμβάντος, η ενέργεια δηλαδή που θα δώσει στο γεγονός υπόσταση και θέση στη μνήμη μας. Ένα πολύ καλό παράδειγμα μάρτυρα, αποτελεί η Άννα Φρανκ με το ημερολόγιό της. Απλώς επειδή κατέγραφε όλα όσα καθημερινά συνέβησαν στην ίδια και την οικογένειά της, έχουμε σήμερα στα χέρια μας ένα λεπτομερές αρχείο που περιγράφει μία από τις χειρότερες στιγμές της ιστορίας μας. Το κορίτσι αυτό πρέπει να μας υπογραμμίσει το πόσο σημαντικό είναι να εκφράζουμε, είτε γραπτά είτε λεκτικά, τις έντονες καταστάσεις που βιώνουμε, όσο επίπονες και να είναι. Με το να καταγράφουμε τέτοια περιστατικά και βιώματα, δίνουμε την άδεια στον εαυτό μας να τα αναγνωρίσει, να επεξεργαστεί τα συναισθήματα που του προκαλούν και να επουλώσει πιο γρήγορα όποιο σημάδι του άφησαν. Ακόμα, ανοίγουμε τον δρόμο και για άλλους συνανθρώπους μας να εκφραστούν ελεύθερα και χωρίς κριτική, συμβάλλοντας έτσι όλοι μαζί στην συναισθηματική και ψυχική μας κατανόηση και ίαση.
Πώς μπορούμε ωστόσο πρακτικά να φτάσουμε σε σημείο να μιλάμε και να μοιραζόμαστε ανοιχτά τέτοια περιστατικά; Πρώτο βήμα είναι να γράψουμε τα όσα σκεφτόμαστε, να αρχίσουμε έναν διάλογο με τον εαυτό μας ξεκινώντας με ένα απλό “Θυμάμαι όταν…”. Έτσι, θα συμπληρώσουμε μια λίστα με όσα γεγονότα θυμόμαστε, όλα όσα θέλουμε να εξωτερικεύσουμε και να περιγράψουμε. “Θυμάμαι όταν είδα κάποιους να επιτίθονται σε ένα παιδί στον δρόμο”, “Θυμάμαι όταν μου έκαναν ένα ρατσιστικό σχόλιο”, “Θυμάμαι όταν ένα κοντινό μου πρόσωπο μου άσκησε βία” και η λίστα μπορεί να συνεχιστεί για όσο αισθανόμαστε. Μέσα από αυτή την διαδικασία μπορεί να εκπλαγούμε από τις καταστάσεις που καταπιέζουμε και που ξαφνικά νιώθουμε την ανάγκη να εκφράσουμε. Πρόσωπα, εικόνες και λόγια που μάλλον μας επηρέασαν παραπάνω από όσο νομίζαμε. Τελειώνοντας την λίστα αυτή, καταφέρνουμε να γίνουμε ξανά μάρτυρες των γεγονότων, αυτή την φορά αναγνωρίζοντας την επιρροή τους.
Τώρα ας ξανακοιτάξουμε την λίστα μας˙ και ας εστιάσουμε σε τρεις μόνο προτάσεις. Στις τρεις από αυτές, που μας ξυπνούν το πιο έντονο συναίσθημα. Δεν χρειάζεται να επιλέξουμε τα πιο τραυματικά γεγονότα, δεν έχουμε κανένα χρέος να τα αναπτύξουμε αν δεν αισθανόμαστε έτοιμοι. Ας δώσουμε όμως στον εαυτό μας τον χρόνο, την συγκέντρωση και την ηρεμία να αναπτύξουμε τρία περιστατικά, δίνοντας λεπτομέρειες για τη σειρά των γεγονότων και το πώς μας έκαναν να νιώσουμε. Πού βρισκόμουν και γιατί; Ποιος άλλος ήταν εκεί, τι ειπώθηκε ή τί έκανε; Πώς αντέδρασα εγώ και γατί; Η ειλικρίνεια προς το εαυτό μας πάντοτε είναι το πιο επίπονο κομμάτι της επούλωσης, αλλά μην ξεχνάμε ότι μόνο μέσω αυτής οδηγούμαστε στην ανάκαμψη και ενδυνάμωση.
Τώρα, επόμενο βήμα είναι να διαλέξουμε και να πούμε μία από τις ιστορίες μας. Η διατύπωση δεν θα έπρεπε να μας προβληματίζει, εξάλλου ως άνθρωποι είμαστε γεννημένοι για να επικοινωνούμε και να μοιραζόμαστε ιστορίες. Οι αναμνήσεις μας παίρνουν υπόσταση όταν τις εξωτερικεύουμε, φτάνει να βρούμε ποιος τρόπος δουλεύει για εμάς. Μπορεί να περιγράψουμε τη σκηνή γραπτά σε κείμενο, σε παρωδία, σε τραγούδι, πιθανώς να προτιμήσουμε να το πληκτρολογήσουμε στο κινητό ή τον υπολογιστή, ή ακόμα και να το υπαγορέψουμε σε κάποιον. Είτε αποφασίσουμε να γράψουμε στον μελλοντικό μας εαυτό, τον πεντάχρονο εαυτό μας, ή ακόμα και σε κάποιο τρίτο πρόσωπο, καταφέρνουμε να πάρουμε την αφήγηση στα χέρια μας και μαζί της να ανακτήσουμε θάρρος και δύναμη να την λέμε κάθε φορά πιο φωναχτά και δυναμικά.
Ας μοιραστούμε τι ιστορίες που καταπιέζουμε μέσα μας. Ένα βήμα τη φορά, έπεται να πάψουν να μας ενοχοποιούν στο μυαλό μας και να μας φέρνουν σε δύσκολη θέση. Ένα βήμα τη φορά, θα μαζεύουμε την αυτοπεποίθηση που μας στέρησαν και θα γινόμαστε όλο και πιο άτρωτοι. Έτσι, θα συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας και τις πράξεις μας, ενώ θα έχουμε δώσει το σωστό παράδειγμα για κάθε άτομο γύρω μας να αισθανθεί βολικά και να εκφραστεί ανάλογα. Ας γίνουμε εμείς οι αφηγητές της ζωής μας.
Το κείμενο εμπνεύστηκε από την παρακάτω ομιλία:
Δείτε περισσότερα Δελτία Τύπου: https://eduadvisor.gr/arthra/deltia-typou-ekpaideftika
